روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد
ومهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
روزی که کمترین سرود
بوسه است
وهر انسان
برای هر انسان
برادری ست
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل
افسانه ییست
وقلب
برای زندگی بس است
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی
روزی که آهنگ هر حرف،زندگی ست
تا من به خاطر آخرین شعر رنج جستجوی قافیه نبرم
روزی که هر لب ترانه ییست
تا کمترین سرود،بوسه باشد
روزی که تو بیایی،برای همیشه بیایی
ومهربانی با زیبایی یکسان شود
روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم
ومن آن روز را انتظار می کشم
حتی روزی که
دیگر نباشم
Ясный горизонт
Когда-нибудь мы дойдём до нашей глуби,
И Красоту возьмёт Любовь тогда за руки,
В день, когда песнь любого будет поцелуем
И каждый человек считать другого будет братом,
В день, когда перестанут двери запираться,
Замки всюду будут легендой, а сердца достанет, чтоб жить,
В день, когда каждое слово будет значить «любить»…
В день, когда каждый звук на свете будет жизнью,
В день, когда здесь уста любого станут песней,
Когда придёшь ты – навсегда настал бы,
День, в котором стаи средь зерна опять воркуют…
И я того дня ожидаю… дня, где меня уж не будет…